Τι θα γινόταν ένας Μητσοτάκης σε αυτή τη ζωή εάν δεν υπήρχε το κράτος;

Η μοναδική οικογένεια που ζει βασιλικά, σε μη βασιλευόμενη δημοκρατία…

Ο διορισμός του υιού του πρωθυπουργού, είναι ο τελευταίος κρίκος μία απίστευτης αλυσίδας, η αρχή της οποίας χάνεται στο βάθος του χρόνου.

Όσο επισταμένα και αν ερευνήσεις, δύσκολα θα βρεις κάποιον Μητσοτάκη που να μην σιτίζεται άμεσα ή έμμεσα από το κράτος. Σίγουρα πάντως δεν θα βρεις κάποιον Μητσοτάκη να έχει καταγράψει οποιαδήποτε διάκριση στον επιστημονικό, ακαδημαϊκό ή το ευρύτερο ιδιωτικό τομέα, παρά τα βαρύγδουπα βιογραφικά που φέρουν πολλά μέλη της οικογένειας.

[expander_maker more=»Διαβάστε περισσότερα» less=»…»]

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ 👉👉 Σε πανικό ο Κυριάκος Μητσοτάκης: Φέρνει νέο έκτακτο επίδομα 200 ευρώ;

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ 👉👉 Γιώργος Αυτιάς: «Φιλότιμοι άνθρωποι όσοι δεν τρώνε φαγητό 2 εβδομάδες για να πληρώσουν το ρεύμα»

[/expander_maker]

Από την ευθεία εμπλοκή μέσω βουλευτικών, υπουργικών, και πρωθυπουργικών θέσεων, έως τις πιο απίστευτες καταστάσεις με ιδρύματα, ΜΚΟ, ανεξάρτητες αρχές, εταιρείες που εισπράττουν εκατομμύρια από το κράτος ή οργανισμούς που συνδέονται άμεσα με αυτό, πάντα κάποιος Μητσοτάκης θα βρίσκεται προσκολλημένος στο δημόσιο χρήμα.

Ίσως μάλιστα ο Κώστας Μητσοτάκης να είναι ο μοναδικός που κατάφερε να τραφεί από το ευρωπαϊκό και όχι το ελληνικό Δημόσιο. Αντίθετα, χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο πατέρας του, πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος κατάφερε να διοριστεί από τον διαβόητο Κώστα Σημίτη στην Εθνική Τράπεζα με ένα εξωφρενικό μισθό, σε μία εξωφρενική θέση, με γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα για το δημόσιο συμφέρον.

Εδώ είναι και το σημείο κλειδί. Δεν θα ενοχλούσε κανέναν εάν μία οικογένεια δεν είχε καταφέρει τίποτα ουσιαστικό. Εάν δεν είχε επιτύχει σε κανέναν τομέα πραγματικής αριστείας. Πιθανότατα, δεν θα υπήρχε και πρόβλημα εάν η πλειοψηφία των μελών μιας οικογένειας τρεφόταν από το Δημόσιο, εάν προσέφερε σε αυτό.

Αντίθετα, εκτός από την παγκόσμια πρωτοτυπία να έχουμε μία οικογένεια που εδώ και πολλές δεκαετίες τρέφεται από τον Δημόσιο κορβανά, έχουμε και το άλλο θλιβερό ρεκόρ: Οπότε κάποιος Μητσοτάκης βρισκόταν σε θέση εξουσίας, πολιτικής ή οικονομικής, οι συνέπειες για την κοινωνία ήταν ολέθριες.

Με τον Κυριάκο να ανταγωνίζεται ευθέως πλέον τον πατέρα του, καθώς είναι ο πρωθυπουργός που επί των ημερών του οποίου η Ελλάδα καταγράφει τις μεγαλύτερες απώλειες πληθυσμού σε καιρό ειρήνης στην νεότερη της ιστορία. Έχει μετατραπεί σε παγκόσμια πρωταθλήτρια χρέους, ενώ αντιμετωπίζει ευθεία απειλή στην εδαφική της ακεραιότητα με την Τουρκία για πρώτη φορά μετά τη συνθήκη της Λωζάνης να έχει εισβάλει σε περιοχές Ελληνικής εθνικής κυριαρχίας, μέσω του παράνομου μνημονίου με την Λιβύη, ενώ επίσης για πρώτη φορά, αμφισβητεί το καθεστώς μεγάλων ελληνικών νησιών του Αιγαίου.

Μετά από αυτά τα επιτεύγματα του Κυριάκου Μητσοτάκη, περιττεύει να αναφερθούμε σε «λεπτομέρειες» τύπου «μεγάλος περίπατος» και αδηφάγες χρυσοπληρωμένες κάμπιες του Κώστα Μπακογιάννη.

Το ερώτημα λοιπόν «τι θα γινόταν ένας Μητσοτάκης εάν δεν υπήρχε το κράτος», ας ελπίσουμε να παραμείνει ρητορικό. Διότι έτσι όπως πάει ο Κυριάκος, ακόμα και η ύπαρξη του νεότερου ελληνικού κράτους, διακυβεύεται…